انار

یک عدد انار ۴۰ درصد نیاز روزانه شخص به ویتامین سی را تامین می‌کند. همچنین، انار منبعی غنی از اسید فولیک و آنتی اکسیدان است. بر اساس تحقیقی که در دانشگاه تربیت مدرس بر روی محتوای آنتوسیانین‌های انار ایران انجام گرفت مشخص شد که این میوه حاوی مقادیر قابل توجهی از این ترکیبات می‌باشد. خاصیت آنتی اکسیدانی انار در ارتباط با ترکیبات فنولیک است که آنتوسیانین‌ها در این دسته قرار می‌گیرند.

انار سرشار از ویتامین‌های A، B، C، E و قند تانن و یک ماده مفید دیگر به نام «کره ماناتین» است. انار دارای آهن و ویتامین‌های لازم خون‌سازی است. انار خواص درمانی خاصی دارد. این میوه در صورتی که شیرین باشد برای سینه و ریه بسیار مفید است. آب انار سنگین تر از خوردن دانه‌های انار است (یعنی گوارش آن سخت‌تر است.) مغز و دانه‌های انار ملیّن (یعنی نرم‌کننده مزاج) هستند و گوشت‌های فیبری درون انار روده‌ها را تمیز می‌کند. انار با داشتن ویتامین B سبب تقویت اعصاب می‌شود و به علت داشتن ویتامین B۶ ضد استفراغ بوده و درمان کننده ویار زنان باردار است. هم چنین انار به علت داشتن آهن و ویتامین‌های موجود در آن برای خونسازی بدن مفید است و بهترین موقع خوردن آن صبح ناشتا است.

میوه‌ای است سرشار از ویتامین و به علت داشتن آهن و سایر عناصر دیگر دیرهضم می‌باشد.خوردن دانه‌های انار به مراتب بهتر از نوشیدن آب اناراست. انار میوه‌ای است که به آن خون‌ساز می‌گویند و به همین علت بهترین موقع برای مصرف آن صبح و قبل از صبحانه‌است. انار مقوی قلب، مفرح، دفع‌کننده چربی، رفع‌کننده سموم اغلب عفونتهای داخلی، دافع حرارت می‌باشد و خوردن انار با پرده‌های سفید آن شکم را دبّاغی میکند، ربّ انار، برگ انار در ضعف معده، کمی اشتها، تهوع، ضعف عمومی، تصفیه خون، خاصه در دختران جوان و دررفع میگرن بسیار مفید است. دانه‌های میوه جنگلی انار در معالجه اسهال بسیار موثر است. آب انار شیرین‌شده باشکر هم مفید است.